Της μοναξιάς τον πόνο να τιθασεύσω πώς μπορώ,με μάτια όμοιά σου σαν έρχομαι αντίκρυ,και χαμογέλιο που χαρμόλυπο κι ειρωνικό συνάμα μοιάζει,Συ της ζωής θήλυ μου πλασματικό και της ψυχής μαράζι!