Λοιπόν,ο,τιδήποτε θα μοιάζει με αρετή-τί λέω-ο,τιδήποτε δε θα είναι φλογερό πάθος για τον πλούτο,θα έχει τη φήμη του απέραντου γελοίου.Η δικαιοσύνη,αν σ'αυτή την τυχερή εποχή μπορεί να υπάρξει μια μορφή δικαιοσύνης,θα θέσει "υπό απαγόρευση"τους πολίτες που δε θα καταφέρουν να κάνουν περιουσία.Η γυναίκα σου ,ΑΣΤΕ,το σεμνό έτερό σου ήμισυ που η νομιμότητά της αποτελεί για σένα την ποίηση,βάζοντας από δω και μπρός την άψογη αισχρότητα μέσα στα πλαίσια του νόμου,φύλακας άγρυπνος και ερωμένη του χρηματοκιβωτίου σου,δε θα'ναι πια παρά το τέλειο ιδανικό της ΠΟΡΝΗΣ!Η κόρη σου,πρόωρα μεγαλωμένη,θα ονειρευτεί στην κούνια της οτι πουλιέται ένα εκατομμύριο.Και συ ο ίδιος,ΑΣΤΕ,λιγότερο ποιητής ακομα και απ'ο,τι είσαι σήμερα,δε θα βρεις τίποτα για να φέρνεις αντίρρηση,δε θα νοσταλγήσεις τίποτα.Γιατι υπάρχουν πράγματα στον ΑΝΘΡΩΠΟ,που δυναμώνουν κι ανθίζουν,όσο άλλα εκφυλίζονται και λιγοστεύουν.Και χάρη στην πρόοδο αυτών των καιρών,δε θα σου μείνουν από τον εσωτερικό σου κόσμο παρά μόνο τα ΕΝΤΟΣΘΙΑ!!(Charles Baudelaire)