Η Πολιτική Οικονομία,επιστήμη του πλούτου,ειναι ταυτόχρονα και η επιστήμη των στερήσεων,της αποταμίευσης και καταφέρνει πραγματικά να κάνει τον άνθρωπο να κάνει οικονομία της ίδιας της ανάγκης για καθαρό αέρα ή της φυσικής κίνησης.Αυτή η επιστήμη της θαυματουργής βιομηχανίας είναι επίσης η επιστήμη του ασκητισμού και το πραγματικό της ιδανικό είναι ο ασκητικός φιλάργυρος και ο ασκητικός ,αλλά παραγωγός δούλος.Το ηθικό της ιδεώδες είναι ο εργάτης που πηγαίνει στο ταμιευτήριο ένα μέρος του μισθού του και για να δοξάζει αυτό το χαριτωμένο ιδανικό,διαθέτει η ίδια μια δουλική τέχνη.Βάζει να σκαρώνουν αισθηματικά έργα πάνω σ'αυτό.Η απάρνηση του εαυτού σου,η παραίτηση από τη ζωή και από όλες τις ανθρώπινες ανάγκες είναι το κεντρικό της θέμα.Όσο λιγότερο τρως,όσο λιγότερα βιβλία αγοράζεις,όσο λιγότερο πας στο θέατρο,στο χορό,στην ταβέρνα.όσο λιγότερο σκέφτεσαι,όσο λιγότερο κάνεις θεωρία,όσο λιγότερο ερωτεύεσαι,τραγουδάς,θλίβεσαι,κάνεις ποιήματα κ.τ.λ τόσο περισσότερα αποταμιεύεις,τόσο περισσότερο φουσκώνεις το πορτοφόλι σου,που δε θα το φάει ούτε ο σκόρος ούτε η σκόνη,αυξάνεις το κεφάλαιο σου.Όσο λιγότερο ζείς,όσο λιγότερο εκδηλώνεις τη ζωή σου,τοσο περισσότερα έχεις,τόσο περισσότερο επεκτείνεται η αλλοτριωμένη ζωή σου,τόσο περισσότερο συσσωρεύεις το αλλοτριωμένο σου είναι.Όλα αυτά που ο οικονομολόγος σου παίρνει απ'τη ζωή και την ανθρωπιά ,στα αντικαθιστά με χρήμα και πλούτο και όλα όσα δεν μπορείς να κάνεις,το χρήμα σου μπορεί!Μπορεί να τρώει,να πίνει,να πηγαίνει στο χορό,στο θέατρο.Γνωρίζει την Τέχνη,την πολυμάθεια,τα ιστορικά αξιοθέατα,την πολιτική δύναμη.Αυτόματα,όλα τα πάθη και κάθε δραστηριότητα καταχωνιάζονται στη δίψα της ΚΑΤΟΧΗΣ...(Καρλ Μαρξ)